Сонгы кынгырау

Кинәт кенә гашыйк булдым
Гөнаһсыз күзләренә,
Серле нурлар чагылды күк
Самими йөзләрендә,
Нигә диеп мин карадым
Син йөзгәндә ак җилдә,
Укучым идең лә минем,
Нигә кердең күңелгә!
Кушымта:
Соңгы кыңгырау, чыңлама,
Йөрәк бар тыялмаган,
Үз укучысын яратып,
Яратып туялмаган.
Көтеп алам дәресемне,
Сәгате тәүлеккә тиң,
Бер карасаң, мәхәббәтем,
Бер карасаң, сеңлем син.
Такта янына чыкканда
Кагылып киттең ялгыш,
Язмышларда ялгышлар бар,
Бу ялгыш татлы ялгыш.
Син дә тойдың, мин дә тойдым
Җылылык араларда,
Нинди күзләр белән карыйм
Дәрестә балаларга?
Ничәмә күз арасыннан
Туялмыйм сиңа карап,
Назлы карашыңа урап
Дәшәсең: ярат, ярат!